شیوه‌هایی که والدین در تربیت فرزندان خود به‌کار می‌گیرند، نقش اساسی در تامین سلامت روانی فرزندان آن‌ها دارد. در سایه ارتباط سالم است که می‌توان نیازهای فرزندان را شناخت و نسبت به تامین و ارضای آن‌ها همت گماشت. فرزند پروری مقتدرانه:

• والدین روابط صمیمانه ودلسوز,لذت بخش دارند
• نسبت به نیاز های کودک حساس هستند
• به تدریج استقلال مناسب به کودک داده می شود
• فرزندان چنین خانواده هایی از اعتماد به نفس بالایی برخوردار هستند.
• کودک را به ابراز افکار واحساسات ترغیب می کنند

فرزند پروری مستبدانه: از نظر پذیرش وروابط نزدیک پایین هستند

• از نظر کنترل اجباری بالا,واز نظر استقلال دادن پایین هستند
• فرزندان این والدین مضطرب وناخشنودند

فرزند پروری آسان گیر:

• اجازه می دهند د رهر سنی تصمیم گیری کنند
• فرزندان این خانواده تکانشی وسر کش هستند
• مهرورز وپذیرا هستند وکنترل کمی بررفتار فرزند دارند

فرزند پروری بی اعتنا:

• به قدری غرق در استرس خانوادگی هستند که وقت وانرژی کمی برای فرزندان دارند

هر یك از شیوه‌های فرزند پروری که در زیر به آنها اشاره می شود اثراتی بر رفتار کودکان دارند که در این میان اثرات مخرب و منفی شیوه‌های آسانگیرانه و مستبدانه بیشتر است. طبق تحقیقات انجام گرفته، بهترین شیوه فرزند پروری، شیوه مقتدرانه است که والدین در عین گرم و صمیمی بودن با فرزند خود، کنترل کننده و مقتدر هستند. این شیوه به فرزندان کمک می‌کند تا با هنجارهای اجتماعی بهتر سازگار شوند و همچنین تاثیر کمی بر آزادی‌های فردی کودکان دارد.