بيشتر روان پزشکان کودک و نوجوان معتقدند که محيط ايده آل براي رشد و پرورش خردسالان ، درون خانه و در کنار والدين و خانواده است . مراقبت روزانه نزديک از شيرخوار توسط والدين در ماه هاي اول زندگي بسيار مهم است. چون در اغلب موارد اين محيط ايده آل در دسترس نيست، نقش مهد کودک ها به خصوص در سال هاي نخست زندگي بايد مورد توجه قرار گيرد . ( برخي متخصصان توصيه مي کنند والدين حداقل 6 ماه يا بيشتر ، خود از کودکشان مراقبت کنند ) .آن ها همچنين بر اهميت مواردي مانند زمان مناسب سپردن کودکان به مهد کودک ، ميزان مراقبت روزانه و کيفيت آن در تکامل بچه اتفاق نظر دارند. قبل از انتخاب يک مهد کودک ، والدين بايد منابع در دسترس را مرور کنند و نحوه برخورد با کودکان را ببينند.

گاه والدين فرزند کوچک خود را به کسي که  از چند کودک ديگر نيز مراقبت مي کند مي سپارند. شير خواران و کودکان زير دو ونیم سال نياز دارند به اين که :

• بزرگسالان بيشتري براي مراقبت از آن ها وجود داشته باشند.
• توجه فردي بسيار دريافت کنند.
• پرستار يا پرستاران براي يک دوره طولاني ثابت باشند.
• پرستار با آن ها بازي کند ، سخن بگويد ، به آن ها لبخند بزند ، آن ها را تشويق و سرگرم کند. والدين بايد به دنبال پرستاري باشند که خونگرم ، مهربان ، داراي اعتماد به نفس و با توجه بوده و در مقابل بچه ها مسئوليت پذير باشد . پرستار بايد بتواند مهارت هاي اجتماعي و رفتار مثبت بچه را تشويق و در مقابل رفتار هاي منفي او محدوديت هايي اعمال کند. والدين بايد به ظرفيت پرستار در برقراري ارتباط با بچه هايي در سنين مختلف حساس باشند . بعضي افراد فقط مي توانند در برخي مراحل خاص تکاملي بچه ها مفيد واقع شوند.

والدين بايد بدانند که پرستاران مهد کودک چه مدتي قرار است در اين مرکز کار کنند. تغييرات مکرر در کادر مهد کودک يا هر تغيير در يک مرحله حياتي از تکامل بچه ها مي تواند براي آن ها ناراحتي ايجاد کند. اگر والدين از عملکرد مهد کودکي که انتخاب کرده اند ، رضايت ندارند بايد پرستار کودک را تغيير دهند . همه والدين حق دارند در طول روز به مهد کودک مراجعه و وضعيت مراقبت از بچه ها را بررسي کنند.

بسياري از بچه ها ، به خصوص بعد از سه سالگي از حضور در مهد کودک هاي خوبي که بتوانند در آن جا سرگرم شوند و نحوه تعامل با ديگران را بياموزند ، سود مي برند. روانپزشکان کودک و نوجوان ، يک مهد کودک ايده آل را داراي چنين ويژگي هايي مي دانند :

• مربيان آموزش ديده و با تجربه اي داشته باشد که از بودن با بچه ها لذت ببرند ، آن ها را درک و هدايت کنند.
• تعداد مربيان و کمک مربيان کافي باشد ، حداقل براي هر 5 کودک يک مربي ( بررسي هاي نشان داده اند هر چه گروه ها کوچکتر باشند ، بهتر است ، يعني هر 5 بچه با يک مربي از 20 بچه با 4 مربي بهتر است  ) .
• پرسنل ، سابقه کار طولاني در آن مهد کودک داشته باشند.
• فرصت هاي کار خلاقانه ، بازي هاي فکري و فعاليت هاي جسمي در آن جا فراهم باشد.
• فضاهايي براي تحرک در داخل و خارج ساختمان موجود باشد.
• تعداد زيادي وسايل طراحي ، رنگ آميزي و اسباب بازي و همچنين محلي براي ورزش و بازي و امکاناتي مانند تاب داشته باشد.

اگر به نظر مي رسد بچه از رفتن به مهد کودک مي ترسد ، والدين بايد محيط جديد را به تدريج به او معرفي کنند ، مثلاً يکي از والدين در کنار کودک حضور داشته باشد و نزديک محل بازي او بايستد. کودک و والد بايد هر روز مدت طولاني تري در مهد بمانند تا وقتي که کودک خود بخواهد عضوي از گروه شود.

اگرچه والدين ممکن است نگران بچه ها باشند ولي بايد در کمک کردن به آن ها براي کسب موفقيت ، پيشقدم شوند.

اگر کودک در برابر ترک خانه ، ترس مداوم يا غير معمول دارد ، والدين بايد اين مسئله را با متخصص کودکان فرزند خود در ميان بگذارند.

منبع : اصول و روشهای کاربردی در فرزند پروری