به طور کلی، بیشتر بچههای 4 ساله خوشحال هستند و احساس خوب و سرزندگی دارند. عاشق خانوادههایشان هستند، خیالشان راحت است که نیازهای شان برآورده میشود، احساس استقلال میکنند و میتوانند کارهای هیجانانگیز بسیاری انجام دهند. حتی ممکن است آن قدر هیجان زده شوند که دیگر نتوانید کنترل شان کنید. نکته مهم این است که شما احساس شادی کودک تان را درک کنید (حتی اگر در چنین شرایطی کمی غیر قابل کنترل میشود). در غیر این صورت از احساس خوشحالیاش احساس گناه و شرمندگی میکند. هر وقت لازم باشد میتوانید محدودیتهایی برایش اعمال کنید. مثلا به او بگویید: «این عالیه که داری بازی می کنی و بهت خوش می گذره، ولی اگه می خوای سر و صدا کنی، لطفا با دوستات برو و تو اتاقت بازی کن».
خلق و خوی کودک تان در این سن به شدت دمدمی است، به این علت که او احساسات مختلفی را تجربه میکند. اگر یکی از دوستانش به او بگوید: «من تو را دوست ندارم». کودک 4 ساله شما به شدت ناراحت میشود و گریه میکند. اگر برای خواهر کوچکترش یک شیشه شیر بخرید و برای او چیزی نخرید، احساس میکند که شما دوستش ندارید و به شدت غمگین و ناراحت میشود. توجه داشته باشید که، این ناراحتیهایش را نادیده نگیرید، چرا که برای خودش خیلی مهم هستند و او به حمایت شما نیاز دارد. وقتی که به احساساتش توجه میکنید، در واقع به او یاد میدهید که چطور در طول زندگی با ناراحتیهای عاطفی کنار بیاید.
معمولا کودکان در این سن شروع میکنند به بچه گانه حرف زدن. شاید از این طریق میخواهند نشان بدهند که هنوز خیلی بزرگ نشدهاند و نسبت به بزرگ شدن نوعی تردید دارند. دو دل هستند که میخواهند بزرگ شوند و یا میخواهند همچنان شبیه به خواهر کوچکترشان باشند و در مرکز توجه دیگران باشند.
وقتی که کودک تان شروع میکند به بچه گانه حرف زدن، بعضی وقت ها او را نادیده بگیرید و گاهی هم به او بگویید: «مثل همیشه با من حرف بزن، تا بفهمم چی میگی و بتونم کمکت کنم». به این ترتیب این طرز حرف زدن به مرور زمان از بین میرود. اگر به شدت به او عکس العمل نشان بدهید، ممکن است باعث دعوا و کشمکشی دایمی و غیر ضروری بشوید. وقتی که فکر میکنید این طرز حرف زدن نوعی عکس العمل عاطفی است (و او ناراحت است)، سعی کنید در مورد چیزهایی که ناراحتش کرده با او صحبت کنید و به او توجه و محبت بیشتری داشته باشید.
مترجم:
• دکتر محمد بهشتیان
.