حس بویایی و لامسه

همان‌گونه که نوزاد به تصاویر و صداهای به‌خصوصی توجه نشان می‌دهد، حس بویایی و چشایی بسیار حساسی دارد. او برای استشمام بوی شیر، بوهای عادی و ملایم مثل بوی موز یا بوهای دیگر، نفس‌های عمیقی می‌کشد. او با احساس بوی الکل یا سرکه، بینی‌اش را چین می‌دهد. در پایان هفته اول تولد، اگر شیرمادرخوار باشد، به سینه‌بند مادر خود جذب می‌شود؛ ولی به سینه‌بند مادران دیگر توجهی نشان نمی‌دهد. این سیستم رادار مانند، به‌طور مستقیم برای تشخیص زمان تغذیه یاری‌اش می کند و به او هشدار می‌دهد تا از موادی که برایش زیان‌آور است، دوری کند. کودک نسبت به تماس و نحوه به آغوش گرفتن به‌وسیله مادر، بسیار حساس است. روی یک حوله یا جای نرم لم می‌دهد، اما از خوابیدن روی یک گونی زمخت یا یک رختخواب زبر ناراحت می‌شود. اگر با کف دست خود با ملایمت به پشتش بزنید، آرام می‌گیرد. اگر با خشونت بلندش کنید، به احتمال زیاد می‌رنجد و به گریه می‌افتد. اگر ضمن بلندکردن به‌آهستگی تکانش دهید و نوازشش کنید، متوجه می‌شود و این روش را با رضایت استقبال می‌کند. وقتی ناراحت و خواب‌آلود است، بلند کردن، نوازش دادن و تکان‌های ملایم یا به آغوش گرفتن او، باعث آرامش و هوشیاری‌اش می‌شوند. این موضوع پیام آشکار عشق و محبتی است که نسبت به او نشان می‌دهید. او خیلی پیش از آنکه مفهوم کلمات را درک کند، حالات و احساسات شما را از نحوه لمس و طریقه برخوردتان حس می‌کند.