بسیاري از مشکلات به خود پدرها و مادرها برمی گردد. زیرا رفتار و گفتارمان در رابطه با بچه ها با تحکم و تأکید همراه است. هیچوقت در کنار بچه ها قرار نگرفته ایم و با آنها نمی نشینیم، از آنها نمی پرسیم چه می گویند و چه می خواهند و احیاناً چه مشکلی دارند؟ هیچوقت رشد و بلوغ فکري، اطلاعات و آگاهی آنها را باور نداریم و فکر نمی کنیم بچه ها هم می توانند صاحب نظر باشند. همیشه فکر کرده ایم که این ما هستیم که بیشتر از آنها می دانیم و باید به آنها بیاموزیم در حالی که شرایطی پیش می آید که ما هم باید از آنها چیزي یاد بگیریم. بعضی از والدین به غلط چنین می پندارند که لازمۀ عقده اي نشدن فرزندانشان این است که آنان رابه حال خود واگذارند. این دسته از والدین اغلب سبک تربیتی سهل گیرانه را پیش گرفته و از امر ونهی به فرزندان و جدیت در برابر آنان غفلت ورزیده اند. اینان آزادي بی حدي را به فرزندان خویش داده و از مشخصکردن انتظارات تربیتی خود غافل مانده اند. نتیجۀ آشکار این سبک تربیتی، غفلت والدین از آموزش و انتقال ارزش هاي حاکم بر جامعه به فرزندان خویش است. اینگونه والدین متأسفانه از سبک تربیتی دقیق و صحیح تري به نام سبک تربیتی قاطع و اطمینان بخش که لازمۀ آن داشتن انتظارات مشخصاز فرزندان، وقت گذاشتن براي آنان و محبت و نوازش بی دریغ است، غفلت ورزیده اند. آنان اگر این روش تربیتی را پیشه می ساختند مطمئناً در انتقال ارزش هاي فرهنگی و تربیتی جامعه به فرزندان خویش کمتر دچار مشکل می شدند و فرزندانشان از یک سو احساس آرامش و آسایش می کردند و از سوي دیگر ارزش هاي جامعه را درونی می ساختند. گاهی اوقات والدین به این فکر می افتند، حالا که بچه ها بزرگ شده اند و تمام ابزار قدرت براي کنترل آنها از دست رفته، بهتر است به تهدیدشان بپردازند. نظیر اینکه بگویند: تا وقتی در خانۀ من هستی، باید از قوانین من پیروي کنی. اگر نمی توانی، فوراً باید خانه را ترك کنی و از اینجا بیرون بروي، این والدین تهدیدشان را به جایی می رسانند که بعداً باید هزینه گزافی(ترك خانه و خانواده توسط نوجوان) بپردازند. یکی از رایج ترین اشتباهات والدین این است که می خواهند هر چیزي را براي فرزندان خود فراهم کنند. براي آنها بسیار دردناك است که ببینند فرزندشان براي برطرف کردن نیاز خود به زحمت افتاده است. اما باید به خاطر داشت اگر آنها سختی نکشند هرگز یاد نخواهند گرفت که چگونه از چالش ها و مشکلات با موفقیت عبورکنند. ضرر آزادي بیش از حد، به اندازة محدودیتهاي بی مورد و غیرمنطقی است. ضرر آزادي بیش از حد، به اندازة محدودیتهاي بی مورد و غیرمنطقی است که به هر حال همچون زخمی چرکی ، زمانی سرباز خواهد کرد. اگر خانواده از ترس اینکه مبادا فرزندش اشتباهی مرتکب شود امکان هر تجربه اي را از او گرفته و همچون کودکی خردسال با نوجوان خود رفتار کند، اعتماد به نفس را براي او معنی نکرده است؟ نوجوانی که همیشه با محدودیت رفتاري مواجه بوده و فرصتی براي رشد اجتماعی بدست نیاورده، اگر با وضعیتی چون شکست یا عدم توفیق در کارها روبرو شد چه واکنشی از خود نشان خواهد داد؟ او تحت هیچ شرایطی تصمیم گیري و برخورد با مشکلات را تجربه نکرده است و طبیعی است که نه تنها در زمان حال بلکه در آینده نیز به جاي تجربه اندوزي و قرار گرفتن در جریان مواجه زندگی، به دنبال یک حامی، یک نکتۀ اتکا و و ساحلی امن و آرام خواهد بود چنین نوجوانانی تغییر را به ندرت می پذیرند و همیشه سعی در حفظ وضعیت با ثبات دارند و آیا چنین کسی در دنیاي سراسر تغییر و تحول امروزي که هر لحظه، حادثه اي ثبات را بر هم زده و دگرگونی هاي کلی یا جزئی را سبب می شود جایی براي موفقیت و کامیابی خواهد داشت؟ روشهاي تربیتی قابل تعمیم نیستند. روشهاي تربیتی، نسخه هایی از پیش تعیین شده نیستند که براي هر کسی و با هر مشکلی بتوان آن را تجویز کرد؟ بلکه نوع روشهاي تربیتی در موقعیت هاي خاصو منحصر به فرد باید خلق و ابداع شود و هیچ فرمول از پیش تعیین شده اي که بتوان به ضرورت قالبی براي اصلاح یا تغییر رفتار از آن سود جست وجود ندارد.
