نمو یا تکامل مجموعه اي از تغييرات ناشي از عوامل زيست شناختي، محيطي و هيجاني در ساختار تفكر و رفتار كودك است كه در طول زمان رخ مي‌دهد. اين تغييرات با نظمي ويژه، سازمان يافته و تا حدودي قابل پيش بيني رخ مي‌دهند.

کودکان، به خصوص در دو سال اول زندگی، رشد و تکامل سریعی در زمینه های مختلف پیدا می کنند. در هنگام تولد تعداد سیناپس ها یا اتصالات سلولهای عصبی در مغز نوزاد حدود پنجاه تریلیون است و این مقدار در طی سال اول زندگی 20 برابر شده و به هزار تریلیون می رسد. هم زمان با این تغییرات کودک در هفت حوزه اصلی تکامل می یابد. چگونگی تجربیات کودک در این زمان    می تواند آهنگ این تکامل را تغییر داده و آن را تندتر یا کندتر سازد. والدین می توانند با غنی سازی محیط رشد و تکامل و فراهم ساختن تجربه های مثبت یادگیری برای کودک، این فرآیندها را      تسریع نمایند. حوزه های اصلی تکامل کودک در ذیل ذکر خواهند شد.

1- رشد حرکتی گروههای بزرگ عضلانی که در نتیجه آن کودک می تواند بدود،بپرد یا از پله هابالارود.

2- رشد حرکتی گروه های کوچک عضلانی که بر اثر آن مثلاً کودک می تواند کارهایی مانند جور کردن قطعات پازل و کنار هم گذاشتن مکعب های لگو را انجام دهد.

3- رشد شناختی: کودم بتدریج با مفاهیمی مانند کوچک و بزرگ، طبقه بندی و غیره آشنا می شوند.

4- تکامل زبان و ارتباط: این حوز ه شامل در ک زبان، زبان بیانی(آنچه کودم می تواند بیان کند) و ارتباط غیر کلامی است.

5- تکامل مهارت های خود یاری: شامل مهارت هایی چون غذا خوردن، لباس پوشیدن و           کنترل دفع است.

6- تکامل هیجانی: شامل کنترل و تنظیم هیجانات و توانایی ابراز احساسات به صورت متعادل است.

7- تکامل اجتماعی: ایجاد دلبستگی و توانایی ابراز همدلی و مشارکت در فعالیت های گروهی مانند بازیهای دسته جمعی در این حوزه قرار می گیرند.