یکی از مهم ترین اهداف تربیتی کودکان تقویت انضباط شخصی و خویشتنداری آنها است والدین همیشه نمی توانند کودکان را تحت تأثیر قرار دهند در پایان روز کودکان باید مسئولیت خود را برعهده بگیرند بین انضباط و خود منضبط بودن افراد چه رابطه ای وجود دارد؟ اگر در کودکی والدین انضباط و خود منضبط بودن را به شما نیاموزند آیا در دوران بزرگسالی می توانید انضباط و خود منضبط بودن خود را تقویت کنید؟ آیا هرگونه تجربۀ مربوط به موارد فوق به انضباط شخصی در افراد می انجامد؟ در تجربۀ زود هنگام انضباط چه چیز وجود دارد که بعدها به تقویت انضباط شخصی ما کمک می کند؟ بین انضباط و اصول اخلاقی چه رابطه ای وجود دارد؟ این کتاب برای والدین نگاشته شده است نه فلسفه دان های اصول اخلاقی؛ اما برای رسیدن به نتیجۀ دلخواه باید پاسخ برخی سؤالات خاص را نیز بدانیم.

خود منضبط بودن 3 جزء سازنده دارد:

1- عادت ها یا رفتارهایی که بنا به عادت انجام می شوند، مثل آویزان کردن لباس خود وقتی وارد منزل می شوید یا انجام تکالیف مدرسه قبل از تماشای تلویزیون بدون اینکه به آنها فکر شود.

2- منافع و مصلحت شخصی ، یعنی توانایی برای انجام کاری که در آن لحظه نفعی برای شخص ندارد و به امید دسترسی به پاداش های بزرگتر در آینده انجام می شود. مانند: مطالعه کردن و آماده شدن برای امتحانان .

3- برخورداری از قوه تشخیص و توانایی تمیز دادن خوب از بد، مانند: ارزش نهادن به عملکردهای فردی و گروهی که برای کمک به دیگران انجام می شود و بهبود بخشیدن به رفتارهای شخصی.

پس برای خود منضبط بودن باید:

· آینده نگر باشیم ونتایج متفاوت عملکردهای مختلف را شناخته و برای آنها ارزش قائل شویم.

· مسئولیت اعمال خود را بپذیریم.

· منافع خود و دیگران را کاملاً بشناسیم

· توانایی مقید کردن خود را داشته باشیم.

· باید بتوانیم وظایف خود را به درستی انجام دهیم.

· به قوه تشخیص خود اعتماد داشته باشیم.

برای تحقق این امر باید خود را کاملاً بشناسیم و نسبت به خود احساس خوبی داشته باشیم همان طور که قبلاً گفته شد تنها برخی از روش های انضباطی به تقویت حس عزت نفس کمک می کنند انضباط به تنهایی کافی نیست بهره مند بودن از عادت های مثبت رفتاری و شخصیتی نیز می تواند کمک کننده باشد اما بازهم نیاز ما را کاملاً برآورده نمی سازد دانستن تفاوت بین خوب و بد نیز کافی نیست چرا که با دانستن این تفاوت ها نمی توانید کار درست را انجام دهید.