ساده ترین پاسخ به این سوال، وظیفه ایست که بر دوش والدین برای تربیت یک انسان سالم و صالح نهاده شده است. والدین موظف هستند که فرزندی تربیت کنند که به دیگران و جامعه خود خدمت کرده و او نیز انسان هایی تربیت کند که جامعه را در جاده سلامت و صداقت هدایت کند. بنابراین، اولین و مهم ترین دلیل لزوم صادق بودن با کودک، تربیت نسلی سالم است. برخی از مزایای آموزش صداقت به کودکان و معایب دروغ گفتن عبارتند از:

1- تخریب شدن شخصیت کودک

کودک دروغگو، دیر یا زود لو می رود و هر بار که این اتفاق می افتد، ضربه ای به شخصیت و غرورش وارد می شود. در نهایت عزت نفس او آسیب دیده و در بزرگسالی برای خود ارزش قائل نخواهد بود. در نتیجه در معرض بسیاری از انحرافات قرار می گیرد.

2- طرد شدن توسط دیگران

دروغگویی، به مرور زمان فرزند شما را تنها می کند. البته، ممکن است او هیچوقت تنها نباشد اما منظور ما از تنهایی این است که هیچ کس نمی تواند برای مدت طولانی کنار فرزند شما بماند و او مجبور است دائم دوستان خود را تغییر دهد.

3- مشکلات روحی

کودکی که با عنوان دروغگو شناخته شود، به مرور زمان در درون خود، باید با مشکلاتی مثل عزت نفس و اعتماد به نفس تخریب شده، اضطراب و ترس های ناشناخته و حتی افسردگی های ناشی از تنهایی دست و پنجه نرم کند.

چگونه با کودک خود صادق باشیم؟

گفتن حقیقت شاید تلخ تر و گاهی سخت تر از دروغ گفتن باشد، چه برای گوینده و چه برای شنونده. اما والدین باید با زبان خود کودک، او را با واقعیات و حقیقت زندگی آشنا کنند و این مسئله، در حفظ سلامت روانی آینده کودک بسیار مفید خواهد بود. مثال هایی برای اینکه چگونه می توانید با کودک خود صادق باشید:

1- کودک را دست به سر نکنید

“فرستادمش پی نخود سیاه”، جمله ایست که شاید بسیاری از شما در کودکی از والدین و اطرافیان شنیده و یا بعدا متوجه این رفتارشان شده باشید. زمانی که والدین کاری دارند که نباید فرزندشان آنجا باشد، با گفتن دروغهایی او را فریب می دهند. در صورتی که بهترین کار گفتن حقیقت است. به عنوان مثال می توانید به کودک بگویید: “ما می خواهیم با هم خصوصی صحبت کنیم و بهتر است که تو اینجا نباشی” یا “جایی که ما میخواهیم برویم، مناسب تو نیست وگرنه حتما با هم میرفتیم”. فراموش نکنید که حتما دلیل حرف های خود را به کودک توضیح دهید.

2- به او توضیح دهید

اگر کودکتان به شما دروغی گفت، فورا دستش را رو نکنید و با تحقیر و تخریب او، شخصیتش را مورد هدف قرار ندهید. سعی کنید هر دروغ کودک را یک درس برای او در نظر بگیرید و به او توضیح دهید که کاری که کرده چقدر می تواند بد باشد و کودک با پاداش به رفتارهای خوب اش، به راستگویی تشویق شود.

3- او را با حقیقت خودش آشنا کنید

تمجید بیش از حد از توانایی های کودکتان، نوعی دروغگویی است که باعث می شود کودک در شناختن خود و توانایی هایش به مشکل بربخورد. سعی کنید ابعاد شخصیت کودک تان را همانطور که هست ببینید و به او انتقال دهید. با آموزش و مشاوره کودک می توانید استعدادهای او را کشف کرده و او را به خود واقعی اش نزدیک تر کنید.

4- تنبیه ها و تشویق های خود را عملی کنید

اگر حتی در هر بار تهدید به تنبیه، کودکتان را تنبیه نمی کنید، پس در حال دروغ گفتن به کودک خود هستید. پس سعی کنید حتی در مورد تنبیه اگر حرفی زدید، پای حرف تان باشید (اگر لازم به تنبیه نیست، پس حرف اش را هم نزنید). هر چند که تنبیه کودک ممکن است برای هر دو طرف تلخ باشد، اما ضرر دروغ گفتن بیش از تنبیهی است که می کنید. در مقابل هرگز تنبیه هایی نابه جا نکنید.

“همیشه مواظبت هستم”، “مامان همیشه پیشته”، “پارک الان تعطیله”، “الان وقت خوابه”، “5 دقیقه دیگه خونه ام” و … دیگر دروغ هایی است که خیلی وقت ها به فرزندتان می گویید با اینکه می دانید دروغ است.