گاهی بچه‌ها از خوردن برخی غذاها امتناع می‌ کنند. لازم نیست آن غذا خیلی عجیب و غریب باشد تا بچه‌ها از آن بدشان بیاید. گاهی گوجه‌فرنگی یا لوبیا این حالت را دارد. البته این حق طبیعی کودکان است و اجبار کودک به خوردن غذایی که دوست ندارد، کاری نادرست و زیانبار است. برای مثال، به زور نگویید: “نصف گوجه‌فرنگی را بخور”. درباره غذاهایی که بچه‌ها دوست ندارند، با بردباری رفتار کرده و موضوع را حاد نکنید. بهانه‌گیری درباره غذا نشانه‌هایی دارد که بد نیست آنها را بشناسید: این نوع بهانه‌گیری، پایان‌ناپذیر است و فهرست غذاهایی که کودک بهانه‌گیر دوست ندارد و نمی‌ خورد، به تدریج زیاد خواهد شد تا جایی که به عنوان مثال فقط نان و مربا می‌ خورد. این بهانه‌گیری حتی ممکن است به بشقاب غذا، رنگ لیوان و غیره نیز سرایت کند. در واقع کودک بهانه‌گیر سعی دارد از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین استفاده کند. و اما راه‌حل چیست؟ باید پیشگیری کرد و مانع پیشامدهای بعدی و درنهایت مسلط شدن بچه بر شما شد. اما چگونه؟ 1⃣ اگر فرزندتان ناگهان علاقه‌ اش را به غذایی از دست می‌ دهد و از خوردن آن امتناع دارد، به این موضوع توجهی نکنید. اجازه دهید آنچه دوست دارد، بخورد و آنچه را نمی ‌خواهد، نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره و اهمیتی بردارید. اگر مشخص کرد که “من از لوبیا بدم می‌ آید” ، حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره لوبیا در غذا بریزید. احتمالاً غذایش را می‌ خورد چون می‌ داند علاقه نداشتن او توجه کسی را جلب نکرده و باید به دنبال راهی دیگر برای جلب توجه باشد. 2⃣ وقتی کودک به خوبی غذا می ‌خورد، از او تعریف و تمجید کنید. 3⃣ هرگاه متوجه شدید دلیل علاقه نداشتن به غذای خاص، طعم و مزه غذا نیست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شیوه تهیه را عوض کنید. برای مثال، اغلب کودکان به هویج خام بیشتر از پخته علاقه‌مندند و یا سیب‌زمینی سرخ کرده را به آب‌پز ترجیح می ‌دهند. نوعی را که دوست دارد، برای او تهیه کنید. 4⃣ هیچگاه چند نوع خوراکی را به کودک پیشنهاد ندهید تا از میان آنها یکی را برگزیند، زیرا این کار برایتان دردسرساز است. تا حد امکان برای اعضای خانواده یک نوع غذا بپزید. او باید بداند، خانه رستوران نیست و گرنه پیام نادرستی از غذا خوردن دریافت می‌ کند. 5⃣ اگر فرزندتان غذایش را نمی‌ خورد، او را تا اتمام غذا سر سفره یا میز ننشانید و بهتر است با او سازش کنید، یعنی بگویید: “سه قاشق از غذایت را بخور، بعد می ‌توانی بروی”. کوتاه نیایید و سه قاشق را جدی بگیرید.

• نگران نباشید و باور کنید فرزند شما با یک وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی ‌میرد و یا سوء تغذیه نمی‌ گیرد.