روحيه مسئوليت پذيري را در کودک تقويت کنيم؟

بازدیدها: 1

تربیت کودکانی مسئولیت پذیر و مستقل می تواند به انسان در مواجهه و حل مشکلات زندگی کمک کند . نداشتن روحیه مسئولیت پذیری و وابستگی در کودک ریشه بسیاری از مشکلات رفتاری در کودکی و بزرگسالی است. بعضی از والدین که از روش آسان برای تربیت کودک خود بهره می‌برند، تصور می‌کنند در صورتی که به فرزند خود محبت کنند قادرند احساس ارزشمندی که یکی از نیازهای اساسی انسان است را در کودک خود به وجود آورند، درصورتی که به اعتقاد دکتر ویلیام گلسر، روان‌شناس و نظریه‌پرداز بزرگ آمریکایی، لیاقت و ارزشمندی در خلال انجام وظیفه و مسئولیت ها و کسب موفقیت حاصل می‌شود. رعایت نکردن اصول تربیت صحیح، در جهت تربیت کودکانی مسئول یکی از مشکلات عمده است.متاسفانه افراد زیادی وجود دارند که در زندگی خود کمتر تعادل را رعایت می‌کنند که یکی از دلایل آن روحیه همه‌چیزدانی در تربیت کودک است. این گروه یا به شیوه مستبدانه و پدرسالارانه آن‌قدر سخت می‌گیرند که حتی اجازه فکر کردن هم به فرزند خود نمی‌دهند یا خیلی آسان می‌گیرند، و در هر دو صورت مانع پرورش فکر، خلاقیت و مسئولیت پذیری کودک خود می‌شوند. برخی از والدین که در خانواده‌های مستبد و پدرسالار تربیت می‌شوند به جبران رنج‌ها و سختی‌هایی که متحمل شدند از شیوه‌ای آسان استفاده کرده و باعث وابستگی فرزند خود می‌شوند. مثلا این والدین از بستن بند کفش و آماده کردن دفتر مشق و کتاب گرفته تا فکر کردن به جای فرزند خود، تمام وظایف و مسئولیتهای او را انجام می‌دهند. همچنین این والدین با دادن یک راه حل فوری به صورت تذکر و یا پند و اندرز تمام راه‌های فکر کردن را از فرزند خود می‌گیرند. نسل امروز طوری تربیت شده که احساس می‌کند از ابتدای زندگی همیشه کسانی وجود داشته‌اند که غصه او را بخورند و کار‌هایشان را انجام دهند و حتی به جایشان فکر کنند، یا آن‌قدر مسایل را برایشان بزرگ جلوه می‌دهند که بچه‌ها تصور می‌کنند قادر نیستند مشکلات را حل کنند. در این شیوه تربیتی والدین به جای این‌که تلاش کنند راهکاری بیابند که فرزندشان مسئولیت پذیر و مستقل بار بیاید و مشکلاتش را حل کند، آنها را وابسته بار می‌آورند. چنین فرزندانی به دلیل مواجه نشدن با مشکلات، مسایل را نمی‌شناسند و در نتیجه ما با نسلی روبه‌رو هستیم که شکننده است و قادر به تحمل مشکلات و مصیبت نیست.با توجه به این مشکلات، برای ایجاد روحیه مسئولیت پذیری در یک کودک، چه باید کرد؟ گاهی اوقات می‌توان با طرح قصه و نمایش، کودک را با وظایفش آشنا کرد. Air Jordan 11 (XI) کودکان اغلب دوست دارند تصورهایی در مورد خود بشنوند و خودشان قهرمان اول قصه باشند. می‌توان در جریان قصه رفتارهای درست و غلط آنها را به آنان نشان داد و از آنان نتیجه‌گیری خواست. گاهی پیش می‌آید که کودک درخواستی دارد و برای آن داد و فریاد می‌کند. در آرامش و زمان مناسب می‌توان رفتار او را با نوعی تقلید به او نشان داد و آن وقت است که او شرمنده خواهد شد. آخرین راه پیشنهادی، تهیه فهرستی از عیب‌ها برای مبارزه با آنهاست. به این ترتیب که پس از مشورت با کودکان خود هفته‌ای را به هفته مبارزه با یک عیب (مثلا ناسزاگویی) نامگذاری می‌کنیم. در این هفته افراد سعی می‌کنند از زدن حرف‌های زشت خودداری کنند. در آخر هفته می‌توانیم در صورت موفقیت در اصلاح این عیب جشن بگیریم. نکته مهم این است که کودک یاد بگیرد بدون هیچ‌گونه فشار و اجباری خود را موظف به رعایت قوانین و مقررات کند. تربیت کودکانی مسئولیت پذیر و مستقل می تواند به انسان در مواجهه و حل مشکلات زندگی کمک کند . نداشتن روحیه مسئولیت پذیری و وابستگی در کودک ریشه بسیاری از مشکلات رفتاری در کودکی و بزرگسالی است. بعضی از والدین که از روش آسان برای تربیت کودک خود بهره می‌برند، تصور می‌کنند در صورتی که به فرزند خود محبت کنند قادرند احساس ارزشمندی که یکی از نیازهای اساسی انسان است را در کودک خود به وجود آورند، درصورتی که به اعتقاد دکتر ویلیام گلسر، روان‌شناس و نظریه‌پرداز بزرگ آمریکایی، لیاقت و ارزشمندی در خلال انجام وظیفه و مسئولیت ها و کسب موفقیت حاصل می‌شود. رعایت نکردن اصول تربیت صحیح، در جهت تربیت کودکانی مسئول یکی از مشکلات عمده است.متاسفانه افراد زیادی وجود دارند که در زندگی خود کمتر تعادل را رعایت می‌کنند که یکی از دلایل آن روحیه همه‌چیزدانی در تربیت کودک است. این گروه یا به شیوه مستبدانه و پدرسالارانه آن‌قدر سخت می‌گیرند که حتی اجازه فکر کردن هم به فرزند خود نمی‌دهند یا خیلی آسان می‌گیرند، و در هر دو صورت مانع پرورش فکر، خلاقیت و مسئولیت پذیری کودک خود می‌شوند. برخی از والدین که در خانواده‌های مستبد و پدرسالار تربیت می‌شوند به جبران رنج‌ها و سختی‌هایی که متحمل شدند از شیوه‌ای آسان استفاده کرده و باعث وابستگی فرزند خود می‌شوند. مثلا این والدین از بستن بند کفش و آماده کردن دفتر مشق و کتاب گرفته تا فکر کردن به جای فرزند خود، تمام وظایف و مسئولیتهای او را انجام می‌دهند. همچنین این والدین با دادن یک راه حل فوری به صورت تذکر و یا پند و اندرز تمام راه‌های فکر کردن را از فرزند خود می‌گیرند. نسل امروز طوری تربیت شده که احساس می‌کند از ابتدای زندگی همیشه کسانی وجود داشته‌اند که غصه او را بخورند و کار‌هایشان را انجام دهند و حتی به جایشان فکر کنند، یا آن‌قدر مسایل را برایشان بزرگ جلوه می‌دهند که بچه‌ها تصور می‌کنند قادر نیستند مشکلات را حل کنند. در این شیوه تربیتی والدین به جای این‌که تلاش کنند راهکاری بیابند که فرزندشان مسئولیت پذیر و مستقل بار بیاید و مشکلاتش را حل کند، آنها را وابسته بار می‌آورند. چنین فرزندانی به دلیل مواجه نشدن با مشکلات، مسایل را نمی‌شناسند و در نتیجه ما با نسلی روبه‌رو هستیم که شکننده است و قادر به تحمل مشکلات و مصیبت نیست.با توجه به این مشکلات، برای ایجاد روحیه مسئولیت پذیری در یک کودک، چه باید کرد؟ گاهی اوقات می‌توان با طرح قصه و نمایش، کودک را با وظایفش آشنا کرد. کودکان اغلب دوست دارند تصورهایی در مورد خود بشنوند و خودشان قهرمان اول قصه باشند. می‌توان در جریان قصه رفتارهای درست و غلط آنها را به آنان نشان داد و از آنان نتیجه‌گیری خواست. گاهی پیش می‌آید که کودک درخواستی دارد و برای آن داد و فریاد می‌کند. در آرامش و زمان مناسب می‌توان رفتار او را با نوعی تقلید به او نشان داد و آن وقت است که او شرمنده خواهد شد. آخرین راه پیشنهادی، تهیه فهرستی از عیب‌ها برای مبارزه با آنهاست. به این ترتیب که پس از مشورت با کودکان خود هفته‌ای را به هفته مبارزه با یک عیب (مثلا ناسزاگویی) نامگذاری می‌کنیم. در این هفته افراد سعی می‌کنند از زدن حرف‌های زشت خودداری کنند. در آخر هفته می‌توانیم در صورت موفقیت در اصلاح این عیب جشن بگیریم.

فیسبوک
تلگرام
توئیتر
لینکداین
واتساپ
ایمیل

نوشته های محبوب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین نوشته ها

نوشته های محبوب

مهدک مراقبت‌های همه جانبه دوران کودکی

مراقبت برای رشد و تکامل کودکان خردسال (Early Childhood Development) فقط به آنچه در درون کودک می‌گذرد نمی‌پردازد. بلکه به آنچه کودک شما برای رشد و نمو خود به آن نیاز دارد توجه دارد. برای اینکه کودک بتواند بگونه‌ای سالم و طبیعی تکامل یافته و یاد بگیرد، تنها کافی نیست که نیاز‌های اولیه و اصلی برای نگهداری، تغذیه و سلامتی او تامین شوند، بلکه لازم است نیازهای او برای تاثیر متقابل، تقلید، عواطف، ایمنی و یادگیری در اثر کشف و جستجو نیز برآورده شود.