شکل و اندازۀ خانواده ها با هم تفاوت دارد. خانواده های مختلف در ارتباط با مسئله «والد بودن» مشکلات مختلف دارند. ادارۀ خانواده با یک والد به تنهایی و با حمایت محدود، کار ساده ای نیست. البته اینکه در این امر دو والد از دو خانوادۀ متفاوت و با دو راهکار مختلف به یک روش ثابت و مورد توافق طرفین برسند نیز ممکن است مشکلاتی داشته باشد. در خانواده هایی هم که فرزندخواندگی به چشم می خورد طبیعتاً در کنار آمدن با هم و یادگیری شیوۀ با هم زیستن، بروز اختلاف طبیعی است. حال صرف نظر از اشکال مختلف خانواده، نکات ذیل می تواند ارتباط والد و فرزندی را تسهیل کند. انتظارات واقع بینانه داشته باشید. انتظار از خودتان، واقع گرایانه باشدو تصور نکنید چون پدر یا مادر هستید باید تمام اصول و قواعد را تمام و کمال بدانید. همانطور که می آموزید که چگونه یک والد خوب باشید و در ضمن با مشکلات جدیدی رو به رو می شوید، همواره به یاد داشته باشید که خطا و یادگیری در طول زمان برای همۀ والدین طبیعی است. انتظارات تان از همسرتان نیز واقع بینانه باشد چون او هم مانند شماست. بکوشید تا اشتباهات او را درک کنید و هیچگاه تقضاهای غیر منصفانه از او نداشته باشید. انتظارات تان را از فرزندتان نیز واقع بینانه باشد. مراقب باشید که تقضاهایتان از او، (انجام وظائف و استانداردهای رفتاری) متناسب با سن و توانایی های او باشد. بد نیست بدانید آیا والدین دوستان فرزند شما همگی این انتظارات را از فرزندشان دارند یا خیر. به طور کلی انتظار رفتارهای معقول را از فرزندتان داشته باشید نه انتظار بهترین را…. از فرزندتان لذت ببرید. در پاره ای خانوده ها، دید و بازدید، گرفتاری های کاری، مدرسه، تکالیف منزل، فعالیت های خارج از مدرسه، کارهای خانه، برنامه های تلویزیونی مورد علاقه همگی باعث مشغلۀ افراد خانواده خواهد شد، اما بکوشید در هر روز زمانی را هم برای لذت بردن ازهمراهی فرزندتان و داشتن اوقات فراغت با او کنار بگذارید. از او بپرسید در طول روز چه کارهایی کرده و از کارهای خودتان هم برای او تعریف کنید. گذراندن زمان با فرزندتان در روابط شما با او بسیار مؤثر خواهد بود وبه او نشان می دهد که برایش اهمیت قائلید.
از خودتان مراقبت کنید. پدر یا مادر شدن شما بدان معنا نیست که دیگر توجهی به نیازهای خودتان نداشته باشید. اگر به خواسته های خود توجه کنید، راحت تر می توانید نیازهای او را هم پاسخ داده و از او مراقبت کنید. اگر برایتان سخت است که زمانی را بخود اختصاص دهید، با حداقل یک مورد در روز که از آن لذت می برید، شروع کنید. نیم ساعت در روز تغییر چشم گیری در زندگی تان بوجود خواهد آورد. هر پدر و مادری احتیاج دارد که زمانی را دور از فرزندش باشد. این کاملاً طبیعی و دور از اشکال است. وقتی از فرزندتان خوب مراقبت می کنید که هیچ گونه خدشه ای به روابط شما وارد نخواهد آمد اگر مقداری از زمان را هم صرف خودتان کنید. از درگیری در حضور فرزندتان بپرهیزید. از بحث و درگیری در حضور فرزندتان جداً بپرهیزید چرا که به شدت غمگین می شوند و در ضمن از رفتارهای شما الگو برداری می نمایند. کودکانی که ناظر جدال های پدر و مادرند در مقابله با مشکلات راه های نامناسبی را فرا گرفته و بکار می گیرند. غالباً واکنش آنها در برابر مشکلات جیغ زدن و فریاد کشیدن است و یا حتی برخوردهای عصبی دارند. کودکانی که در خانواده هایشان درگیری و برخورد زیادی دیده می شود، مشکلات رفتاری زیادی داشته و در برخورد با دیگران به دردسر می افتد. در اکثر این کودکان رفتارهای عصبی، مداخله جویانه، سرخوردگی و اضطراب دیده می شود. کمک بگیرید. هر فردی برای بزرک کردن فرزند خود به حمایت و کمک احتیاج دارد. خانواده، دوستان و همسایگان می توانند جزء این افراد باشند. غالباً در دفتر تلفن ها و یا روزنامه ها هم می توان مؤسساتی را پیدا کرد که کارشان کمک رسانی، پرستاری و مراقبت از کودکان، سالمندان و اینگونه مسائل باشد. دیدار با والدینی که شرایط شما را دارند، تماس های اجتماعی تان را افزایش داده و موقعیتی فراهم می آورد که شما در مورد تجارب و نظرات تان با آنها تبادل نظر کنید. همچنین حفظ ارتباطتان با دوستان و آشنایانی که موقعیت های یکسانی دارند نقش حمایتی تان از یکدیگر را افزایش داده و هم صحبتی و یاری گرفتن از آنان برایتان خوشایند خواهد بود.
