محقق آمریکایی، “باک مینیستر فولر” در تایید این اعتقادش که هیچکدام از کودکان هرگز به ظرفیت بالقوه خود دست نمی یابند ( زیرا آنها بوسیله بزرگترها دست کم گرفته می شوند) می گوید: ” هر کودکی نابغه زاییده می شود!!
اولین کسی که جلوی رشد کودک را می گیرد، مادری است که طفل خود را در اتاقی ساکت برای استراحت تنها می گذارد. اطفال علیرغم اعتقاد والدین، به خواب کمتری نیاز دارند و تحقیقات ثابت می کند که چشمها، گوشها و مغز آنها، از متخصصان فعالتر است!!!
اطفال می توانند در اولین روزها و هفته های زندگی ، محل صدا را پیدا کنند، صدای مادر را تشخیص دهند، فاصله اشیا را اندازه گیری کنند و بین رنگها تمایز قائل شوند. اما علیرغم تفکرات گذشته ، نوزادان در شروع زندگی بهتر از مراحل بعدی قدرت یادگیریشان رشد می کنذد. بهترین استفاده از این قابلیت و استعداد زمانی تحقق می یابد که بین طفل و یکی از والدین، رابطه تنگاتنگی وجود داشته باشد، گرچه رابطه اقوام هم می تواند آن را بوجود آورد ولی بهتر است این رابطه از آغاز زندگی طفل توسط پدر یا مادر او بوجود اید و در جوامع کنونی معمولا این کار را مادر انجام می دهد.
تحقیقات نشان داده است که مادران آگاه، وابستگیهای قویتری با اطفال دارند. اطفال فعالتر احساسات مادری قویتری را نیز بوجود می آورند و در مقابل مادرانی با احساسات شدید مادری، اطفال خود را به دادن پاسخ تشویق می کنند. کیفیت این رابطه حیاتی است زیرا میزان این رابطه، نیروی بالقوه ای جهت رشد عاطفی و فکری کودکان است.
محقان نشان داده اند که ارتباط موثر بین مادر و کودک زمانی که او به خوبی به گریه طفل پاسخ دهد، سریعتر توسعه می یابد.مادران شایسته و علاقمند، قادرند کودکانی با حس همکاری بیشتر تربیت کنند. والدین مستبد که شدت عمل و تنبیه بدنی را بکار می برند شاید به این دلیل است که نمی توانند احساسات خود را در قالب کلمات ادا نمایند و نسبت به والدین دموکرات که در پس اجرای مقررات دلایل را برای فرزندان خود توضیح می دهند، به نتایج ضعیفتری می رسند.همچنین مقدار زیادی از عشق والدین به کودکان کمک می کند تا آنها احساس خشم و اذیت خود را کنترل کنند و زمانی که این رابطه محبت آأمیز بیشتر مورد ستایش و تایید قرار گیرد، کودکان پیشرفت بهتری خواهند داشت.
این رابطه زمانی اهمیت پیدا می کند که کودکان بزرگ شده و رفتن به مدرسه آغاز می گردد. والدین تصور می کنند زمانی که تمام بچه ها به سن مدرسه می رسند کار کمتری دارند . اما حتی کودکان مستعد هم اگر در مقابل موفقیتی که به دست می آورند با بی تفاوتی والدین مواجه شوند، دچار رکود می گردند! وجود والدین علاقمند و مورد علاقه کودک از نظر هر کودکی گرانبها و پر ارزش است اما در چند هفته اول زندگی، طفل بیشترین علاقه و وابستگی را نسبت به کسی پیدا می کند که از همه بیشتر دیده است. این فرد معمولا مادر است. به همین دلیل قبول کودکی به فرزندی، پس از گذشت شش هفته معمولا مطلوب نیست.
اگر بسیاری از زنان بتوانند مشکلات خوب بودن را بپذیرند، کمک موثری به تربیت اطفال می کنند. زمانی که کودکان از والدین نالایق رنج می برند، نیاز به حمایت حرفه ای از آنان بیشتر می شود.
ستار پور ابراهیم: اگر فرزند باهوش می خواهید
