برخی از کودکانی که به طور همزمان به آنها دو زبان آموزش داده می شود، دیرتر از یک زبانه ها زبان باز می کنند.
این تاخیر موقتی است و بر اساس اعتقاد کارشناسان، قانون همیشگی و ثابتی هم نیست.
متاسفانه، والدینی که نگران یادگیری مهارت های کلامی فرزند دو زبانه خود هستند، بیشتر مواقع به آنها گفته می شود که فقط به یک زبان بچسبند. این مساله نیز به خاطر اعتقادهایی است که از قدیم وجود داشته است و می گوید دوزبانه ها در مهارت های گفتاری خود دچار مشکل هستند.
کارشناسان اصرار دارند که دوزبانه بودن بر مهارت های گفتاری کودکان و طریقه صحبت کردن آنها هیچ تاثیر منفی ندارد. اگر به کودکی که دیر زبان باز می کند دو زبان مختلف آموزش دهیم، باعث نمی شود زبانش دیرتر باز شود. تحقیقات نشان داده است کودکانی که دو زبان را می آموزند در مقایسه با یک زبانه ها در یادگیری مهارت های حرف زدن هیچ تفاوتی ندارند.
کودکان همچون اسفنج می مانند و بدون هیچ تلاشی زبان دوم را می آموزند.
مسلما برای کودکان بسیار آسان است که در سنین پایین زبان دوم را بیاموزند اما بسیار غیرمعقول است از آنها انتظار داشته باشیم با تماشای فیلم های آموزش زبان به این هنر دست پیدا کنند.
لازم نیست آموزش زبان به یک کار روزمره تبدیل شود. یاد دادن زبان دوم به کودکان نیازمند ساختار درست و از همه مهم تر ثبات است. به طوری که هر روز روی مکالمات او یا ساختار بندی جملات کار شود
