ژان پیاژه روان‌شناس، زیست‌شناس سوئیسی بازی را اینگونه بیان می کند
بازی با تولد كودك آغاز می‌گردد. پیشرفت و بازی كودكان، در مسیر رشد و تكامل خود به سه شكل
۱- بازی‌های تمرینی ۲- بازی‌های نمادین ۳- بازی‌های با قاعده
نمایان می‌گردد.

بازی‌های تمرینی
شروع این بازی ها از آغاز زندگی است و نقطه ی اوج آن ۲ سالگی است . این بازی ها هیچ نوع ساختاری ندارند و فقط جنبه لذت بخشیدن دارند . زیرا کودک لمس کردن، چشیدن، گوش کردن، حرکات اعضای بدن و احساس کیفیت مختلف اشیاء را از راه بازی و به یاری حواس درمی‌یابد و لذت می‌برد. این بازی‌ها جنبه جسمی دارند و عنصر تخیل در آن کمتر دیده می شود .

بازی های رمزی / نمادین
از ۱۸ ماهگی آغاز می شود و نقطه اوج آن ۴ تا ۵ سالگی است . این بازی ها زمانی شکل میگیرد که کودک قادر به تجسم غیابی امور شده باشد . کودک خودش را به خواب می زند ، عروسکش را می خواباند ، از تکه ای چوب به عنوان ماشین بازی استفاده میکند ، صحنه هایی را که دیده تکرار میکند مثل صحنه ی مطب دکتر ، در این نوع بازی ها کورک کارهایی را که در عالم واقعیت نتوانسته است انجام دهد به صورت بازی جبران می کند و یا اگر تمایل کودک به چیزی ارضا نشود ممکن است هفته ها و ماه ها در بازی خود این تمایل را نشان دهد.

بازی های قاعده دار
پس از گذشتن کودک از مرحله بازیهای نمادین، او وارد مرحله بازیهای بازی های قاعده دار می شود .این بازی ها از ۳ تا ۴ سالگی که کودک با قواعد اخلاقی آشنا می شود آغاز می شود و در ۱۱ سالگی به اوج خود می رسد .
در این بازی ها ، کودکان از بزرگسالان یا کودکان بزرگتر تقلید می کند. مثل بازی لی لی یا یک قل دوکه نسل اندر نسل ادامه پیدا کرده است