بینایی کودک یک تا سه ماهه

در یک ماهگی کودک هنوز قادر نیست اشیاء را در 30 سانتی‌متری یا کمی بیشتر به‌طور واضح ببیند، اما می‌تواند چیزهایی مثل گوشه تخت خود، زمانی که در آن قرار دارد یا اسباب‌بازی‌هایی را که بالای تختش آویزان و متحرک هستند، مشاهده کند. تماشای تصویرهای صورت انسان را خیلی دوست دارد. وقتی او را بغل می‌گیرید، بی‌اختیار توجه او به سوی صورت شما، به‌خصوص چشمانتان جلب می‌شود. بیشتر اوقات دیدن چشمان شما، او را به لبخند وا می‌دارد. با گسترش میدان دیدش، می‌تواند علاوه‌بر چشم‌ها، همه‌ی صورت شما را ببیند و نسبت به مجموعه حالت‌های چهره شما، متشکل از دهان، فک و گونه‌هایتان، عکس‌العمل نشان دهد. اگر کودک را در مقابل آینه قرار دهید، با دیدن تصویرش، حرکات تند و خوشایندی نشان می‌دهد. وقتی نزدیک او نیستید، برای سرگرمی یک آینه نشکن در تختخواب یا محل بازی او نصب کنید.

در هفته‌های آغازین تولد، حرکت‌های ردیابی کودک به‌دشواری انجام می‌گیرد. اگر یک توپ یا اسباب‌بازی را نزدیک صورت او با سرعت تکان دهید، نمی‌تواند نگاه خود را با حرکت آن تطبیق دهد یا اگر سرتان را تکان دهید، تمرکز نگاهش را بر چشمان شما از دست می‌دهد. در دو ماهگی که بین حرکات دو چشم هماهنگی و همکاری بیشتری ایجاد می‌شود، هم‌زمان هر دو چشم را بر یک شیء متمرکز می‌کند و به‌زودی می‌تواند وسیله‌ای را که جلوی چشم او در یک نیم‌دایره کامل حرکت می‌کند، تعقیب کند. افزایش هماهنگی در دو چشم می‌تواند عمق نگاه او را که برای ردیابی اشیاء متحرک لازم است، افزایش دهد.

در سه ماهگی با کنترل دست‌ها، به اشیایی که در جلو یا بالای سر او در حرکت هستند، ضربه می‌زند. زمان و تمرین‌های بیشتری لازم است تا هماهنگی دقیق‌تری بین بینایی و حرکات دست‌ها ایجاد شود. به هر حال اگر تا سه ماهگی، در ردیابی اشیاء، بین دو چشم هماهنگی دیده نشود، لازم است با متخصص کوکان تماس بگیرید.

در همین دوران، دید دور کودک نیز رو به تکامل می‌رود. در سه ماهگی متوجه خواهید شد که وقتی در وسط اتاق هستید، به رویتان لبخند می‌زند یا به عروسکی که در فاصله چند متری او قرار دارد، توجه نشان می‌دهد. در چهار ماهگی به عکس‌هایی که روی دیوار آویزانند یا به پنجره‌ای که در مقابلش قرار دارد، خیره می‌شود. این واکنش‌ها نشان می‌دهند که تکامل دید راه دور او به‌طور طبیعی پیش می‌رود.

تشخیص رنگ‌ها نیز در همین زمان شکل می‌گیرد. در یک ماهگی نسبت به درخشش یا شدت رنگ‌ها، حساس است؛ درنتیجه ترجیح می‌دهد به اشکالی با رنگ‌های تند و متضاد یا سیاه و سفید، چشم بدوزد. در حدود چهار ماهگی بالاخره نسبت به طیف کامل رنگ‌ها و تفاوت جزئی‌شان، حساسیت نشان خواهد داد.

همچنان که قدرت بینایی کودک افزایش می‌یابد، به‌طور طبیعی به دیدن چیزهایی که جاذبه‌ی بیشتری دارند، متمایل می‌شود. در حدود یک ماهگی، نقش و نگارهای موردعلاقه کودک، تصاویر خطی ساده مثل خطوط بزرگ یا یک صفحه شطرنج است. در سه ماهگی بیشتر به دیدن تصاویر حلقوی شکل (مانند چشم حیوانات بزرگ و خطوط مارپیچ) علاقه نشان می‌دهد. این خود دلیلی است که چرا صورت انسان که دایره شکل و دارای خطوط منحنی است، برایش جذابیت بیشتری دارد.