بیشتر روان پزشکان کودک و نوجوان معتقدند که محیط ایده آل برای رشد و پرورش خردسالان ، درون خانه و در کنار والدین و خانواده است . مراقبت روزانه نزدیک از شیرخوار توسط والدین در ماه های اول زندگی بسیار مهم است. چون در اغلب موارد این محیط ایده آل در دسترس نیست، نقش مهد کودک ها به خصوص در سال های نخست زندگی باید مورد توجه قرار گیرد . ( برخی متخصصان توصیه می کنند والدین حداقل ۶ ماه یا بیشتر ، خود از کودکشان مراقبت کنند ) .آن ها همچنین بر اهمیت مواردی مانند زمان مناسب سپردن کودکان به مهد کودک ، میزان مراقبت روزانه و کیفیت آن در تکامل بچه اتفاق نظر دارند. قبل از انتخاب یک مهد کودک ، والدین باید منابع در دسترس را مرور کنند و نحوه برخورد با کودکان را ببینند.
گاه والدین فرزند کوچک خود را به کسی که از چند کودک دیگر نیز مراقبت می کند می سپارند. شیر خواران و کودکان زیر دو ونیم سال نیاز دارند به این که :
- بزرگسالان بیشتری برای مراقبت از آن ها وجود داشته باشند.
- توجه فردی بسیار دریافت کنند.
- پرستار یا پرستاران برای یک دوره طولانی ثابت باشند.
- پرستار با آن ها بازی کند ، سخن بگوید ، به آن ها لبخند بزند ، آن ها را تشویق و سرگرم کند. والدین باید به دنبال پرستاری باشند که خونگرم ، مهربان ، دارای اعتماد به نفس و با توجه بوده و در مقابل بچه ها مسئولیت پذیر باشد . پرستار باید بتواند مهارت های اجتماعی و رفتار مثبت بچه را تشویق و در مقابل رفتار های منفی او محدودیت هایی اعمال کند. والدین باید به ظرفیت پرستار در برقراری ارتباط با بچه هایی در سنین مختلف حساس باشند . بعضی افراد فقط می توانند در برخی مراحل خاص تکاملی بچه ها مفید واقع شوند.
والدین باید بدانند که پرستاران مهد کودک چه مدتی قرار است در این مرکز کار کنند. تغییرات مکرر در کادر مهد کودک یا هر تغییر در یک مرحله حیاتی از تکامل بچه ها می تواند برای آن ها ناراحتی ایجاد کند. اگر والدین از عملکرد مهد کودکی که انتخاب کرده اند ، رضایت ندارند باید پرستار کودک را تغییر دهند . همه والدین حق دارند در طول روز به مهد کودک مراجعه و وضعیت مراقبت از بچه ها را بررسی کنند.
بسیاری از بچه ها ، به خصوص بعد از سه سالگی از حضور در مهد کودک های خوبی که بتوانند در آن جا سرگرم شوند و نحوه تعامل با دیگران را بیاموزند ، سود می برند. روانپزشکان کودک و نوجوان ، یک مهد کودک ایده آل را دارای چنین ویژگی هایی می دانند :
- مربیان آموزش دیده و با تجربه ای داشته باشد که از بودن با بچه ها لذت ببرند ، آن ها را درک و هدایت کنند.
- تعداد مربیان و کمک مربیان کافی باشد ، حداقل برای هر ۵ کودک یک مربی ( بررسی های نشان داده اند هر چه گروه ها کوچکتر باشند ، بهتر است ، یعنی هر ۵ بچه با یک مربی از ۲۰ بچه با ۴ مربی بهتر است ) .
- پرسنل ، سابقه کار طولانی در آن مهد کودک داشته باشند.
- فرصت های کار خلاقانه ، بازی های فکری و فعالیت های جسمی در آن جا فراهم باشد.
- فضاهایی برای تحرک در داخل و خارج ساختمان موجود باشد.
- تعداد زیادی وسایل طراحی ، رنگ آمیزی و اسباب بازی و همچنین محلی برای ورزش و بازی و امکاناتی مانند تاب داشته باشد.
اگر به نظر می رسد بچه از رفتن به مهد کودک می ترسد ، والدین باید محیط جدید را به تدریج به او معرفی کنند ، مثلاً یکی از والدین در کنار کودک حضور داشته باشد و نزدیک محل بازی او بایستد. کودک و والد باید هر روز مدت طولانی تری در مهد بمانند تا وقتی که کودک خود بخواهد عضوی از گروه شود.
اگرچه والدین ممکن است نگران بچه ها باشند ولی باید در کمک کردن به آن ها برای کسب موفقیت ، پیشقدم شوند.
اگر کودک در برابر ترک خانه ، ترس مداوم یا غیر معمول دارد ، والدین باید این مسئله را با متخصص کودکان فرزند خود در میان بگذارند.
منبع : اصول و روشهای کاربردی در فرزند پروری
