در 4 سالگی، اگرچه نسبت به 3 سالگی‌اش بیشتر می‌تواند صبور باشد، هنوز هم گاهی نیازهایش فوری و اضطراری هستند و نمی‌تواند صبر کند، در نتیجه عکس العمل‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهد.

همان طور که شما نیازهای کودک تان را برآورده می‌کنید، او یاد می‌گیرد که می‌تواند به شما تکیه کند. اگر نمی‌توانید بلافاصله خواسته‌هایش را برآورده کنید، به او بگویید: «چند لحظه صبر کن»، به خاطر سابقه خوبی که پیش او دارید، به مرور و با گذشت زمان یاد می‌گیرد که انتظار نداشته باشد خواسته‌هایش بلافاصله برآورده شوند و در نتیجه، یاد می‌گیرد که صبور باشد.
در 4 سالگی، اگرچه نسبت به 3 سالگی‌اش بیشتر می‌تواند صبور باشد، هنوز هم گاهی نیازهایش فوری و اضطراری هستند و نمی‌تواند صبر کند، در نتیجه عکس العمل‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهد. بعضی وقت‌ها که به او می‌گویید، بعد از این که مسواک زدنت تمام شد، به او کمک می‌کنید تا جورابش را بپوشد، می‌تواند صبر کند. ولی بعضی اوقات، فورا شروع می‌کند به جیغ کشیدن «همین الان باید اونا را پام کنی!» و می زند زیرگریه.
شما می‌توانید به او یاد بدهید که چطور باید صبور باشد. مثلا وقتی به او اجازه نمی‌دهید قبل از شام کلوچه بخورد، علت کارتان را برایش توضیح دهید (اون وقت دیگه نمی تونی شام بخوری چون سیر می شی) و به او یک چیز دیگر پیشنهاد کنید (می تونی تا وقتی که غذا آماده بشه یه هویج بخوری) و با کمک همدیگر یک راه حل پیدا کنید (می تونی بعد از شام یه کلوچه بخوری). در عین حال، همیشه و در هر حال از او حمایت کنید، مثلا به او بگویید: «می دونم خیلی سخته که صبر کنی» صبور باشید، چرا که او تازه دارد این چیزها را یاد می‌گیرد.

منبع  سایت روان کلینیک