در شرايط اضطراري بقاء و حيات كودك معمولاً مهم‌ترين مركز توجه بوده است. ما بايد به خاطر داشته باشيم كه در همان زماني كه كودك براي بقاء مبارزه مي‌كند براي رشد خويش نيز مبارزه مي‌كند. بنابراين ما بايد يك روند همه جانبه و كامل و گسترده را براي رفع نيازهاي خردسالان به ويژه در شرايط اضطراري دنبال كنيم. ما بايستي فعاليت‌هاي خود يا در مواقع اضطراري چنان گسترده كنيم كه ابزارهايي را فراهم آورد كه نيازهاي سؤالي كودكان را برآورده ساخته، اضطراب و تشويش را كاهش دهد، محدوده و پيوند‌هاي ايمن، امن را با بزرگ‌ترها كه مسؤول مراقبت از آن‌ها هستند دهد، خودباوري و اعتماد به نفس را و پيوند‌هاي پرورش داده باعث ايجاد انگيزه‌ي مثبت و به وجود آوردن موقعيت‌هاي مختلف يادگيري شود. بچه‌هايي كه در شرايط اضطراري هستند نيازي خاص و ويژه به آزادي و آزاد كردن احساسات خود دارند كه اين موارد در نهاد بازي وجود دارد.(Landers,1997) بچه‌ها با كمك بازي قادرند تا با پيچيده‌ترين مشكلات رواني مبارزه كنند. بازي كردن به آن‌ها اجازه مي‌دهد تا بر روي مسايل و مشكلات عاطفي خويش كار كنند و آرامش بازي كردن مانند يك بچه را تجربه كنند. بازي به بچه‌ها كمك مي‌كند تا تجربه‌ي درد، ترس و از دست دادن را كامل و پياده‌سازي كنند. معمولاً اتفاقات مختلف در بازي‌هاي بچه‌ها خودش را نشان مي‌دهد. براي مثال اين موضوع را در مورد دختر 4 ساله‌اي كه شاهد چاقو خوردن پدرش توسط سربازان، ارتش لبنان بود. مي‌توان ديد. اين دختربچه‌ در بازي‌هايش عمل چاقو زدن به عروسكش را بازي مي‌كرد و آن گاه عروسكش را به بيمارستان مي‌برد. نقش آفريني با موضوع بعضي از اتفاقاتي كه در شرايط تنش‌زا به وقوع پيوسته، در ميان بچه‌هاي خردسالان بسيار متداول است. بازي براي كودكان وسيله‌اي است تا با كمك آن و با خلق مجدد اتفاقاتي كه براي ‌شان افتاده تأثير آن اتفاق را در زندگي‌شان مديريت و كنترل كنند. (Macksaid 1993) و با خلق مجدد اتفاقاتي كه براي‌شان افتاده بچه‌ها با بازي كردن نقش‌هاي متفاوت در يك اتفاق و تغيير نتيجه‌ي آن مي‌توانند كنترل آن اتفاق را در دست گيرند. بنابراين بازي كردن آزادانه كه براي رشد و سلامتي بچه‌ها حياتي است. حس كنجكاوي و تخيل بچه‌ها را ارضاء مي‌كند و توانايي‌هاي در حال رشد آن‌ها را تقويت مي‌كند. بازي‌هاي كودكان در ميان فرهنگ‌هاي مختلف موضوعات يكسان دارد. اين موضوعات مي‌توانند غذا خوردن، ارتباط اعضاي مختلف خانواده و نقش افراد مختلف باشد. كودكان مي‌كوشند تا از طريق بازي به حقايق دست يابند و هيچ نتيجه‌ي قابل پيش بيني در بازي آن‌ها وجود ندارد. آن‌ها فارغ از خطا كردن هستند. (Landers,1997). هنگام بازي همه چيز تحت نظارت كودك است، اوست كه قوانين بازي را تعيين مي‌كند، انتخاب مي‌كند فرصت بروز پيدا مي‌كند كشف مي‌كند، ابداع مي‌كند و امكانات مختلف را مي‌آزمايد. بازي فعاليتي است كه به طور ذاتي باعث بيان احساسات دروني كودك مي‌شود و اين ابزار وجود توسط كودك بر پايه‌ي قدرت تخيل او شكل مي‌گيرد. پس بنابراين بازي به خودي خود يك وسيله‌ي خود درماني به شمار مي‌رود. رابطه‌ي وسيع و گسترده‌ بين بازي و يادگيري شناختي به اثبات رسيده است. كودكان دانش فيزيكي، اجتماعي و رياضي خود را در بازي پرورش و رشد مي‌دهند. Air Jordan 13 (XIII) nike free 4.0 flyknit allegro آن‌ها متوجه مي‌شوند كه اشياء چه‌گونه كار مي‌كنند، مسأله‌ حل مي‌كنند.