رفتارهای اجتماعی و بازی‌های زمان نوزادی
- نوزاد آگاهانه طی روابط متقابل با دیگران از طریق چشم ارتباط برقرار می‌کند.
- او به‌طور طیبعی دست‌هایش را می‌بندد، اما اگر باز کند و انگشتی را کف دستش لمس کند، انگشت‌هایش را جمع می‌کند.
- زمانی‌که نوزاد بغل شود و با او حرف زده شود، دیگر گریه نمی‌کند؛ سرش را می‌چرخاند تا به چهره کسی که با او صحبت می‌کند، خیره شود و نگاهش هنوز حالت گنگ و نامشخصی دارد، اما هر روز بهتر می‌شود.
چگونگی کمک والدین در این دوران:
- تماس پوست با پوست، نوازش و لبخند، در آغوش گرفتن و لالایی و آواز و زمزمه‌های محبت آمیز،، ماساژ اندام‌ها، حرکات ننویی و خم و راست کردن پاها و دست‌ها و انگشتان نوزاد به‌ملایمت برای او آرامش بخش است.
- علاه بر تهیه اسباب‌بازی‌های صدادار (مثل جغجغه و اشیاء موزیکال)، اشیاء متحرک و درخشان مثل چراغ قوه و یویو برای نوزاد، سرگرم کننده است. خود والدین نیز برای تنوع بیشتر و با ابتکار شخصی می‌توانند انواع و اقسام آن‌ها را درست کنند. بی‌شک تا وقتی‌که شیرخوار نتواند آن‌ها را در دستش نگه دارد، والدین باید آن‌ها را به صدا در آورند.
- نصب مقوا یا کاغذ رنگی یا روبان‌های رنگی در اتاق یا تخت، با طرح و شکل‌های ساده (در نقطه دید کودک)، که در هفته‌های بعد می‌تواند نقوش آن به مرور پیچیده و تعویض شود. تحریک حواس نوزاد و آشنا کردن او با محیط اطراف، به ایجاد ارتباط بین سلولی مغز نوزاد کمک می‌کند.
- پاسخ سریع به نیازهای نوزاد، مثل تغذیه، تعویض پوشک، کنترل دمای محیط و …، قبل از اینکه با گریه ابراز شود.
- توصیف و توضیح هر عملی که برای کودک در حال انجام شدن است، وقتی همراه با اسم کودک و برای او بیان شود علاوه بر ایجاد رابطه عاطفی و احساس اطمینان، به سرعت تکلم او در آینده کمک خواهد کرد.
