استفاده از وکیوم برای زایمان
گاهی پزشک برای تسریع خروج نوزاد از کانال زایمان و درصورتی‌که سر نوزاد در محل مناسبی قرار داشته باشد، با چسباندن دستگاه مکنده‌ای به سر او و از طریق یک دستگاه پمپ، مکش ایجاد می‌کند. همزمان با چسبیدن دستگاه به سر نوزاد، پزشک با کشیدن دستۀ وکیوم به بیرون، از مادر می‌خواهد که فشار بیاورد و به این ترتیب به فرایند بیرون آمدن نوزاد از کانال زایمان کمک می‌کند.
روش وکیوم به ندرت باعث بروز عوارض جدی برای نوزاد می‌شود. نوزادی که به کمک وکیوم به دنیا می‌آید، ممکن است در بخش بالایی سر خود یک کبودی برجسته به نام سفالوهماتوما داشته باشد که معمولاً طی چند هفته یا گاهی بیشتر از بین می‌رود. در موارد معدودی ممکن است به خاطر فشاری که به سر نوزاد می‌آید، احتمال خونریزی شبکیۀ چشم وجود داشته باشد، البته این اتفاق در زایمان‌های طبیعی بدون استفاده از ابزار نیز ممکن است رخ دهد. شاید این موضوع شما را نگران کند اما این عارضه موقتی است و اثر طولانی‌مدتی ندارد. زایمان به کمک وکیوم می‌تواند خطر پارگی در ناحیۀ پرینه را افزایش دهد، اما احتمال وقوع این اتفاق‌ها در روش وکیوم بسیار کمتر از روش فورسپس است.
استفاده از فورسپس برای زایمان
پزشک در این روش، فورسپس را که شبیه انبرکی با دو سر قاشقمانند است وارد واژن می‌کند و در دو طرف سر نوزاد قرار می‌دهد. در هر انقباض رحم، همزمان با فشار آوردن شما برای خروج نوزاد، پزشک با کشیدن نوزاد، به آرامی او را به خارج از کانال زایمان هدایت می‌کند. ممکن است پس از انجام زایمان به کمک فورسپس، بدن نوزاد کمی کبود شده باشد اما معمولاً این کبودی‌ها طی چند روز از بین می‌رود.
گاهی در محل گرفتن نوزاد توسط فورسپس، تاول‌های سطحی به وجود می‌آید که اگرچه ظاهر خوبی ندارد اما در طی چند هفته بهبود می‌یابد. خطر آسیب دیدن عصب صورت نوزاد نیز وجود دارد که معمولاً موقتی است. خطر بروز آسیب‌های جدی‌تر در روش فورسپس نسبتاً نادر است. به‌طورکلی، میزان عوارض فورسپس بیشتر به مهارت پزشک بستگی دارد.
