1) کم شدن مقدار کالری مورد نیاز :
همان طور که قبلاً اشاره شد رشد کودک در این سن در مقایسه با سال اول زندگی کندتر است یعنی فقط 2 تا 5/2 کیلوگرم به وزن او اضافه می شود بنابراین نیاز او به کالری هم کمتر خواهد بود در نتیجه اشتهای کودک به طور طبیعی کم می شود و خوراک کمتری می خورد . این کم شدن مقدار خوراک را نباید به حساب بیماری یا لجبازی کودک گذاشت و والدین هم نباید بی جهت نگران باشند و در مورد غذا خوردن کودک جنگ و جدال راه بیندازند
2) مصرف بی حد شیر :
اگر معده کودک با حجم زیادی از شیر پر شود دچار کم اشتهایی شده و از خوردن غذا امتناع می کند بنابراین مصرف شیر اعم از شیر مادر یا هر شیر دیگر در سال دوم زندگی نباید بیش از 500 سی سی باشد و با بطری و پستانک به کودک داده نشود.
3) زیاده روی در خوردن میان وعده ها : به ویژه اگر این میان وعده ها شیرین باشند ( شکلات ، شربت ، شیرینی های خامه ای ) و به فاصله کوتاهی قبل از وعده غذایی اصلی به کودک داده شوند اشتهای او را کم می کنند.
سایر علل کم اشتهایی عبارتند از : عدم علاقه به نوعی از مواد غذایی ( مانند برخی بزرگسالان ) ، افزایش حس استقلال در سال دوم زندگی ، اجازه ندادن به کودک جهت مشارکت در غذا خوردن و عدم توجه پدر و مادر به روند طبیعی افزایش وزن کودک ( مقایسه رشد کودک با سایر کودکان )
گرچه عامل اصلی بی اشتهایی کودکان همان اشکالات رفتاری خانواده و اصرار در خوردنشان است ولی سایر علل را که با شیوع کمتر سبب بی اشتهایی می شوند نباید از نظر دور داشت از جمله عفونت های حاد و مزمن ، کمبود آهن ، کمبود روی ، اختلالات گوارشی و مصرف برخی دارو ها از جمله دارو های ضد آسم .
دکتر سلطان زاده
